روپوش های محافظ: راهنمای نهایی شما برای استانداردهای بین المللی و انتخاب کت و شلوار

معرفی

روپوش های محافظ نقشی حیاتی در حفاظت از کارگران و متخصصان در صنایع مختلف ایفا می کنند. این لباس‌های همه‌کاره، پوشندگان را در برابر مواد، مایعات و ذرات خطرناک محافظت می‌کنند و محیط کاری ایمن را تضمین می‌کنند. در این راهنمای جامع، استانداردهای بین‌المللی حاکم بر روپوش‌های محافظ را بررسی می‌کنیم، تفاوت‌های بین لباس‌های محافظ TYPE5 و TYPE6 را بررسی می‌کنیم و مناسب بودن انواع مختلف روپوش‌های محافظ را برای سناریوهای مختلف تجزیه و تحلیل می‌کنیم.

1. استانداردهای بین المللی برای روپوش های محافظ

روپوش های محافظ برای اطمینان از کارایی و ایمنی آن ها تابع استانداردهای سختگیرانه بین المللی هستند. برخی از رایج ترین استانداردهای شناخته شده عبارتند از:

الف) EN 14126: این استاندارد بر عملکرد روپوش های محافظ در برابر عوامل عفونی مانند باکتری ها و ویروس ها تمرکز دارد. توانایی پارچه و درزها را برای جلوگیری از نفوذ مواد بیولوژیکی خطرناک ارزیابی می کند.

ب) EN 14605: روپوش های مطابق با EN 14605 برای محافظت در برابر مواد شیمیایی مایع طراحی شده اند. آنها از نظر مقاومت در برابر پاشش مایعات و پاشش آزمایش می شوند.

ج) EN ISO 13982-1: اغلب به عنوان روپوش TYPE5 شناخته می شود، این لباس ها محافظت در برابر گرد و غبار خطرناک و ذرات خشک را فراهم می کنند که معمولاً در صنایعی مانند حذف آزبست و تولید دارو یافت می شوند.

د) EN ISO 13034: این لباس‌ها که به عنوان روپوش TYPE6 شناخته می‌شوند، محافظت محدودی در برابر پاشیدن مایعات و اسپری‌ها دارند. آنها برای محیط هایی که خطر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی نسبتاً کم است مناسب هستند.

2. تمایز بین روپوش های محافظ TYPE5 و TYPE6

الف) مواد اصلی: روپوش های TYPE5 معمولاً از مواد غیر بافته مانند پلی پروپیلن ساخته می شوند. این مواد سبک و قابل تنفس هستند و برای استفاده طولانی مدت مناسب هستند. از سوی دیگر، روپوش‌های TYPE6 از ورقه‌های ریز متخلخل یا پارچه‌های نبافته با روکش فیلم ساخته می‌شوند که سطح بالاتری از دافع مایع را ارائه می‌دهند.

ب) عملکرد سد مایع: روپوش های TYPE5 در درجه اول برای محافظت در برابر ذرات خشک خطرناک و گرد و غبار طراحی شده اند، اما محافظت محدودی در برابر مواد شیمیایی مایع ارائه می دهند. در مقابل، روپوش‌های TYPE6 در دفع مایعات مؤثرتر هستند و آن‌ها را برای محیط‌هایی با خطر کم قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مناسب می‌سازند.

ج) وزن گرم: روپوش های TYPE5 معمولاً وزن گرم بالاتری در هر متر مربع دارند که از 50 تا 70 گرم در متر مربع (گرم بر متر مربع) متغیر است. برعکس، روپوش‌های TYPE6 وزن کمتری دارند، معمولاً حدود 40 تا 65 گرم در متر. این تفاوت به نابرابری در قابلیت های حفاظتی کلی آنها کمک می کند.

3. تجزیه و تحلیل انواع مختلف روپوش های محافظ برای سناریوهای مختلف

الف) روپوش های غشایی تنفسی: این روپوش ها برای کارهایی طراحی شده اند که نیاز به پوشیدن طولانی مدت در شرایط گرم و مرطوب دارند. صنایعی مانند کشاورزی، اتاق های تمیز و ساخت و ساز از قابلیت تنفس و راحتی عالی خود بهره می برند.

ب) روپوش های پارچه ای نبافته: ایده آل برای محیط هایی با حداقل قرار گرفتن در معرض مایعات، روپوش های پارچه ای نبافته معمولاً در آزمایشگاه های داروسازی، واحدهای فرآوری مواد غذایی و کارهای نگهداری عمومی استفاده می شود.

ج) روپوش‌های پلاستیکی: روپوش‌های پلاستیکی مقاومت فوق‌العاده‌ای در برابر مایعات ایجاد می‌کنند و معمولاً در صنایع شیمیایی، صنایع نفت و گاز و پاک‌سازی مواد خطرناک مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، به دلیل کاهش تنفس، ممکن است برای پوشیدن طولانی مدت راحت نباشند.

نتیجه

انتخاب پوشش محافظ مناسب برای حفظ محیط کاری ایمن و ایمن ضروری است. درک استانداردهای بین‌المللی حاکم بر این لباس‌ها، همراه با تفاوت‌های بین روپوش‌های TYPE5 و TYPE6، متخصصان را قادر می‌سازد تا تصمیم‌گیری آگاهانه داشته باشند. با در نظر گرفتن نیازهای خاص هر سناریوی کاری، مانند قابلیت تنفس، مقاومت در برابر مایعات، و سطح خطرات احتمالی، کارفرمایان می توانند نیروی کار خود را به مناسب ترین روپوش های محافظ مجهز کنند و حفاظت و راحتی بهینه را برای همه تضمین کنند.